Rouw

HSD

ROUW
Het was een dag die nooit meer op hield
toen jij die bloemen bracht
dacht ik dat er nooit een eind aan kwam
je legde die bloemen rustig op haar graf
en we rouwden samen om haar
we wilden nooit meer weg
we wilden altijd samen om haar rouwen
we hoorden de herfstbladeren ritselen over het grind
we zagen hoe donker de lucht werd
ik zag een eerste regendruppel op je hand
het was goed om hier te zijn
ik kuste je op je voorhoofd
ik wilde je troosten
je rouwde om haar
we rouwden om haar
we hoorden hoe de wind op stak
de bloemen op haar graf bewogen langzaam
je zei dat hier zoveel vrede was
je meende wat je zei
ik zag dat je rouwde om haar
de wind werd kil en guur
en we rouwden samen om haar

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 23-12-2019

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

HSD (Actief sinds: 21-12-2019)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Rouw’ van HSD zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.