15 jaar

Robert Smit

Hoe breekbaar is het leven?
Hoe kwetsbaar en hoe teer?
Sinds jij er niet meer bent,
Heb ik dat besef steeds meer.

Hoe plotseling jouw einde,
Zo koud en genadeloos.
Een onvermijdelijk afscheid,
Het leven is zo broos.

Ik wilde je niet verliezen,
Maar moest je laten gaan.
Ik draag je in gedachten nog altijd met me mee,
En laat om jou nog steeds een traan.

Troost is de herinnering,
Aan wie jij was voor mij.
Diep geworteld in mijn gedachten,
Blijf jij toch altijd dichtbij.

Nu al 15 jaar zonder jou in dit leven,
Maar nog altijd dankbaar voor je humor en vriendschap die jij me hebt gegeven.