Treuren

Ron Dietvorst

In een bescheiden zilveren kadertje
stond een foto van vadertje
naast een potje van wie hij was
een potje met zijn as

moeder stond er elk dag even bij stil
en bekeek de foto grondig door haar leesbril
dan schokschouderde ze even
en moest ze een ogenblik beven

dan sjokte ze weer verder
een stuk bitterder
want ze hadden hem niet zo vroeg moeten wegnemen
en haar alleen achterlaten met alle problemen.