«»
En nu dringt het pas echt tot hem door
Dat hij voortaan alleen zal zijn
Hij zit op de rand van het bed
Hij staart naar de grote kledingkast
Die helemaal leeg voor hem staat
Met de deuren wijd open
De mensen van de kringloopwinkel
Zijn die ochtend langsgekomen
Ze hebben alle kleding opgehaald
Een collectie waar zijn vrouw haar leven lang
Over heeft gedaan om op te bouwen
Hij zit op de rand van het bed
Hij staart naar de kledingkast
Die er onthutsend leeg uitziet
En zelf voelt hij zich leger
Dan hij zich ooit heeft gevoeld
Nog leger dan toen het net was gebeurd
En hij alles snel moest regelen
En in goede banen leiden
Maar nu hij de lege kledingkast ziet
Die haar domein was
En waarvoor ze dagelijks stond te dubben
Over wat ze vandaag eens aan zou trekken
Voelt hij dat ze echt weg is
En dat ze nooit meer terug zal komen
Zijn borst en zijn schouders
Beginnen hevig te schokken
Hij huilt
Zoals hij nooit eerder heeft gehuild
Een tsunami van zout water
Stroomt en golft uit zijn binnenste
Hij heeft geen idee hoe het nu verder moet
Hij voelt alleen nog maar verdriet
Ruimte voor iets anders is er niet
Hij vraagt zich af
Of dat ooit nog verandert
Hij denkt van niet
De lege kledingkast
DE LEGE KLEDINGKASTEn nu dringt het pas echt tot hem door
Dat hij voortaan alleen zal zijn
Hij zit op de rand van het bed
Hij staart naar de grote kledingkast
Die helemaal leeg voor hem staat
Met de deuren wijd open
De mensen van de kringloopwinkel
Zijn die ochtend langsgekomen
Ze hebben alle kleding opgehaald
Een collectie waar zijn vrouw haar leven lang
Over heeft gedaan om op te bouwen
Hij zit op de rand van het bed
Hij staart naar de kledingkast
Die er onthutsend leeg uitziet
En zelf voelt hij zich leger
Dan hij zich ooit heeft gevoeld
Nog leger dan toen het net was gebeurd
En hij alles snel moest regelen
En in goede banen leiden
Maar nu hij de lege kledingkast ziet
Die haar domein was
En waarvoor ze dagelijks stond te dubben
Over wat ze vandaag eens aan zou trekken
Voelt hij dat ze echt weg is
En dat ze nooit meer terug zal komen
Zijn borst en zijn schouders
Beginnen hevig te schokken
Hij huilt
Zoals hij nooit eerder heeft gehuild
Een tsunami van zout water
Stroomt en golft uit zijn binnenste
Hij heeft geen idee hoe het nu verder moet
Hij voelt alleen nog maar verdriet
Ruimte voor iets anders is er niet
Hij vraagt zich af
Of dat ooit nog verandert
Hij denkt van niet
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-01-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De lege kledingkast’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
- Goede reis, bedankt voor álles!
- [ Dood is ]
- Levensbeëindiging
- [ Levens-game ]
- KKerstplant is óp en heeft groen blad
- AF EN TOE ....
Best beoordeelde gedichten
- dood als bevrijder
- Bewustzijn
- Ze Brengen Je Niet Naar...
- Mijn strijd
- Waar een lichtje dooft
- Ik ben nu dood