Laatste loodje

Ron Dietvorst

Houd me vast
want ze nemen me mee
stantepee
naar diepe krochten
waar monsters en onheil me wachten, oh wat een contrast


met de uitspattingen waarin we het uitgierden
maar toen was er die rotziekte
die mijn joie de vivre kortwiekte
och, hoe we eertijds het leven met ruime teugen dronken
’t zal kort zijn, die palliatieve zorg, als we er eens een inschonken?


in ware camaraderie met goede geest van arak
voor een laatste groot feest, met hele sloten cognac
om het beest nog één keer te kunnen uithangen
want voor de quadriljoenen aeonen die komen, resten alleen gezangen
opgevoerd door knoken en spoken, nou niet precies mijn verlangen.