Een stukje verleden

Gertjan van der Kraan

Een stukje verleden

In de drukte van dit jachtig heden
Geconfronteerd met het verleden
Doordat pôa is heen gegaan
Die onbewust veel heeft gedaan
Dat is nu verleden, hij is niet meer
Ik besef dat vandaag steeds weer
Dat al die momenten van toen
Waarin we zoveel wilden doen
En we zoveel wilden beleven
Achteraf gezien maar is voor even
Het was heerlijk om bij hem te zijn
Ook al was mijn thuis ook fijn
Maar in mijn vrolijk jeugdig leven
Is door hem heel veel gegeven
Waardoor ik nu terug kan zien
Als één uit een gezin van tien
Met mijn vele onbekende dromen
In dat huis tot rust kon komen.
In mijn geheugen was hij een man
Waar ik positief over vertellen kan
Naast zijn kennis en zijn openheid
Was daar ook de bereidwilligheid
Om zijn raad en steun te geven
En mij duidelijk liet beleven
Dat je hier bent, is heel gewoon
Je bent de vriend van onze zoon
En ondanks andere gedachten
Waarover we soms samen lachten
Hebben we heel wat afgepraat
En vaak gaf je ons dan de raad;
Blijf wat geleerd is nu maar volgen
Ook al ben je soms verbolgen
Als je omstandigheden niet begrijpt
Maar dat je inzicht hierdoor wordt gerijpt.
Nu moet ik afscheid nemen van die “pôa”.
En denk nog heel veel over hem na.