Kerkhof Antwerpen

Ron Dietvorst

Kerkhof Antwerpen

Voor hém had het nog niet zo vroeg gehoeven,
maar al bij al was het hier toch goed toeven,

zelf was hij een rasechte Sinjoor,
heel zijn leven gewoond op ’t Zuid, vlak bij de Sinksenfoor,

hij zag een nieuwe bewoner, een flik van vroeger, die had hem aangesproken,
en die waarschuwde dat het hier verboden was om ’s-nachts te spoken,

hij maakte geregeld een praatje met die gast met zijn fez,
hij had hem horen zeggen dat ie afkomstig was uit de buurt van Marrakesh,

en dan voegde Sam zich bij hen, met zijn typische hoed,
en in de zak van zijn zwarte polyester jas zijn eeuwige Talmoed,

Sam was hier al lang, vroeger diamantbewerker, en was meegekomen met de eerste grote verhuis,
In de jaren twintig vanuit Karlsruhe, net op tijd vóór de grote kuis,

gedrieën babbelden de vrienden dan over vroeger, roerige tijden, onopgeloste zaken,
maar hiér was er niks om ruzie over te maken,

er was een merel, nu en dan, of een veldmuisje, maar verder het was hier doodstil, vredig,
en alle vormen van verdeeldheid of gekrakeel waren hier volkomen zinledig,

hun filosofieën vonden gretig bijval uit alle lagen van de plaatselijke bevolking,
en iedereen vroeg zich af waar het toch vroeger misging,

ze moesten maar geduld oefenen om hier zelf eens te komen kijken,
al zouden er maar weinigen dat echt begrijpen,

hij was wél een beetje trots dat hij hier lag,
op dé begraafplaats van ’t stad,

’t was hier stil, ’t was hier tof,
’t was hier ’t Schoonselhof.