Buenos Aires

Geert Messelis

mijn pen glijdt verder over één nacht ijs
als dansers die een tango schuiven.
Alleen omwille van de tijd.
De dode stappen lijken uitgetekend.
De lijven buigen in gelijke gestileerde lijnen
van wat twee mensen samen doen
met alle wetten weg.
Het raam toont eindeloze rijen
stukken graven.
Dans van het leven op de dood
of is het andersom