sterven

Geert Messelis

de tijd loopt dood
de stijfheid van de leden
de vale kleur van het gezicht
die bekende onbekende
zal je nooit meer zien
de ogen pas geloken
word het heel anoniem
tot een skelet

alleen dat sterven
met longen die moeten blijven persen
voor dat laatste kiertje lucht
natuur die zegt
of je het wil of niet
je sterft pas ,met je laatste snik