INLOGGEN
«»

sterven

de tijd loopt dood
de stijfheid van de leden
de vale kleur van het gezicht
die bekende onbekende
zal je nooit meer zien
de ogen pas geloken
word het heel anoniem
tot een skelet

alleen dat sterven
met longen die moeten blijven persen
voor dat laatste kiertje lucht
natuur die zegt
of je het wil of niet
je sterft pas ,met je laatste snik

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘sterven’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.