«»
Iets klopte niet.
Ik sprak met haar een onbekende taal en leek het toch te begrijpen als me eigen.
Mijn lichaam bestaat niet meer.
Ik begin mij af te vragen of ik uberhaupt wel heb bestaan.
Wat heb ik met mijn leven gedaan vraag ik haar.
Een golf van bedroefdheid.
Wil je terug?
Nee zei ik.
Een zwevend hoopje vedriet.
Nu weet ik eindelijk waar regen vandaan komt.
Adama's wolken
Haar ogen waren donkerblauw.Iets klopte niet.
Ik sprak met haar een onbekende taal en leek het toch te begrijpen als me eigen.
Mijn lichaam bestaat niet meer.
Ik begin mij af te vragen of ik uberhaupt wel heb bestaan.
Wat heb ik met mijn leven gedaan vraag ik haar.
Een golf van bedroefdheid.
Wil je terug?
Nee zei ik.
Een zwevend hoopje vedriet.
Nu weet ik eindelijk waar regen vandaan komt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
AdamaActief sinds: 21-02-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Adama's wolken’ van Adama zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
- Goede reis, bedankt voor álles!
- [ Dood is ]
- Levensbeëindiging
- [ Levens-game ]
- KKerstplant is óp en heeft groen blad
- AF EN TOE ....
Best beoordeelde gedichten
- dood als bevrijder
- Bewustzijn
- Ze Brengen Je Niet Naar...
- Mijn strijd
- Waar een lichtje dooft
- Ik ben nu dood