Afscheid
AFSCHEIDNu het vonnis eindelijk is uitgesproken
van waarheid en van dood -
ach, nu wij nog flink, rechtop en groot
elkaar herkennen als ineengedoken
voor het bovenmenselijk lot,
woelt, hulpeloos tussen 't scheuren en omarmen
En veel te lang verzwegen zinnen
Zich het overweldigend erbarmen vrij.
Wil naar onbeweeglijke lippen dringen:
jij - ga met God. Meer weet ik niet.
En nee, zie mij niet aan in dit verdriet,
maar ga nu maar en zie niet om.
Nu oude degens rusten, dodelijk vermoeid,
breekt aan het berusten en het allerlaatst verstaan
de ziel zich uit de zwijgende omklemming baan.
En ieders hand nog in het afscheid aan de andere
vergroeid,
Vaart zij op lange adem uitgeblazen,
Verlicht op d' eigen, langverwachte einder aan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Lilian MuilemanActief sinds: 13-02-2018Informatie bij het gedicht:
21 april 1992 Uit: The Secret Garden Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Afscheid’ van Lilian Muileman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|