De Steenhouwer (Deus ex machina)
DE STEENHOUWER(Deus ex Machina)
Tot pas vergeten oever teruggeleid
Met onpersoonlijk, onverzettelijke kracht
Onthulde zich heel bloot de Dood.
Vrijelijk toonde hij zich aan ‘t werk
In de geduldige slijtage van de tijd,
Doorgezet tot in de hardheid van de zerk.
Getroffen door een schoonheid onverwacht,
Stond, kouwelijk-rillend in herinnering
Klampend aan ontnomen majesteit en macht,
Ons nog een stille schaduw tussenin.
Toen ontsloot de Dood zijn atelier.
In bovenaardse gunst en onderkoelde entr'acte
Toonden zich zijn mysterieuze spookgestalten,
Onbenoemd en oerverzwommen in een zee,
Versteend, uit andere, onbegrijpelijke tijd gehakt.
De deur werd weer gesloten. De schaduw vlood.
Het nieuwe leven scheidde van de dood.
Aan zijn handdruk, ingegrepen in de ziel, ontviel
Zijn leerstuk: 'Opdat ik niet mijn tijd verdoe'.
Toen snelde hij zwaaiend achterlangs,
Bedaard, en voortgeroepen zijns ondanks
Op nieuwe, in te kerven opdracht toe.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Lilian MuilemanActief sinds: 13-02-2018Informatie bij het gedicht:
8 januari 2002 Uit: Lichtbundel Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De Steenhouwer (Deus ex machina)’ van Lilian Muileman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|