«»
niet bij mezelf,
wel bij een ander.
Dan vrees ik de leegte,
de ruimte die ik achterlaat
in mijn favoriete stoel, of
de kilte in bed.
Hoe mijn stem
in herinnering verder
vervaagt tot zelfs mijn lach
wordt gewist.
Ik vrees de pijn van het gat
in een ander hart,
hoe dat verlangen mij
niet meer bereikt en
zout water op mijn foto spat.
Nee, de dood
doet me niets,
het zijn de
achterblijvers
wiens lijden ik vrees.
De achterblijvers
Ik vrees de dood,niet bij mezelf,
wel bij een ander.
Dan vrees ik de leegte,
de ruimte die ik achterlaat
in mijn favoriete stoel, of
de kilte in bed.
Hoe mijn stem
in herinnering verder
vervaagt tot zelfs mijn lach
wordt gewist.
Ik vrees de pijn van het gat
in een ander hart,
hoe dat verlangen mij
niet meer bereikt en
zout water op mijn foto spat.
Nee, de dood
doet me niets,
het zijn de
achterblijvers
wiens lijden ik vrees.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 04-12-2017
Beoordeel dit gedicht nu
| 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DichteresMetHoopActief sinds: 12-01-2015 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De achterblijvers’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|
