De achterblijvers

DichteresMetHoop

Ik vrees de dood,
niet bij mezelf,
wel bij een ander.

Dan vrees ik de leegte,
de ruimte die ik achterlaat
in mijn favoriete stoel, of
de kilte in bed.

Hoe mijn stem
in herinnering verder
vervaagt tot zelfs mijn lach
wordt gewist.

Ik vrees de pijn van het gat
in een ander hart,
hoe dat verlangen mij
niet meer bereikt en
zout water op mijn foto spat.

Nee, de dood
doet me niets,
het zijn de
achterblijvers
wiens lijden ik vrees.