INLOGGEN
«»

Memorie

Ik steek de kaarsjes bij je foto aan.
Elke dag wil ik even bij je stilstaan.
In gedachten hoor ik je stem,
die ik uit alles ken.

Ik mis je lach en laat een traan,
waarom deed ik niks en liet je gaan.
Ik zou je een knuffel willen geven,
maar dat kan alleen bij leven.

Je bent er nu niet meer,
en er is geen ommekeer.
Dat doet verdomde zeer.

Waarom koos je een ander spoor,
en ging je er alleen van door.
We zullen het niet weten,
maar zullen je nooit vergeten.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-07-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Coby Leeuwenburgh-kloosterman
Actief sinds: 07-03-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Memorie’ van Coby Leeuwenburgh-kloosterman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.