«»
Elke dag wil ik even bij je stilstaan.
In gedachten hoor ik je stem,
die ik uit alles ken.
Ik mis je lach en laat een traan,
waarom deed ik niks en liet je gaan.
Ik zou je een knuffel willen geven,
maar dat kan alleen bij leven.
Je bent er nu niet meer,
en er is geen ommekeer.
Dat doet verdomde zeer.
Waarom koos je een ander spoor,
en ging je er alleen van door.
We zullen het niet weten,
maar zullen je nooit vergeten.
Memorie
Ik steek de kaarsjes bij je foto aan.Elke dag wil ik even bij je stilstaan.
In gedachten hoor ik je stem,
die ik uit alles ken.
Ik mis je lach en laat een traan,
waarom deed ik niks en liet je gaan.
Ik zou je een knuffel willen geven,
maar dat kan alleen bij leven.
Je bent er nu niet meer,
en er is geen ommekeer.
Dat doet verdomde zeer.
Waarom koos je een ander spoor,
en ging je er alleen van door.
We zullen het niet weten,
maar zullen je nooit vergeten.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-07-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Coby Leeuwenburgh-kloostermanActief sinds: 07-03-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Memorie’ van Coby Leeuwenburgh-kloosterman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
- Goede reis, bedankt voor álles!
- [ Dood is ]
- Levensbeëindiging
- [ Levens-game ]
- KKerstplant is óp en heeft groen blad
- AF EN TOE ....
Best beoordeelde gedichten
- dood als bevrijder
- Bewustzijn
- Ze Brengen Je Niet Naar...
- Mijn strijd
- Waar een lichtje dooft
- Ik ben nu dood