Tranen (na zelfdoding)

Coby Leeuwenburgh-kloosterman

Niet huilen is stoer.
Maar soms schilt het je geen moer, en laat je ze rollen.
Een zakdoek is vaak genoeg, maar dan wil je een theedoek,
dat is waar je om vroeg.

Het leven gaat door, maar jij nu even niet.
Je hebt enorm verdriet maar niemand die het nu nog ziet.
Het praten erover is taboe, het is al weer even geleden, toe.
Verzet je zinnen, ga nu maar eens opnieuw beginnen.

Elke dag denk je: wat was er ook al weer en op een keer kan je even niet meer.
Het gaat niet over, het blijft, je moet gaan leren dat je het niet kan keren.
Je moet het verweven in je leven,
maar zover ben je nu nog niet.