nooit meer dromen
als ik dan leeg gedronken ben
mijn dromen vage glinsters
die me snel verlaten
de levensader doorgeknipt
wil je me dan te rusten leggen
in het woud, dicht bij de bron
bladeren zullen me bedekken
dit is mijn liefste, naamloos graf
en ga dan met het zwarte krassen
van vogels in hun winter
en zoek me niet meer in de lente
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nooit meer dromen’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.