spiegelingen op het water

Geert Messelis

veerman
verlaat het licht
eeuwig gezicht
tussen het leven
en de dood
masker in dromen
je trekken zijn verhard
voorbijheid
verhard je huid
een leren vederman
op een rivier
die leidt en lijdt
naar nergens
ik weet niet hoe je vaart
met de velen
die gevallen zijn
op een veld
dat in de verste verte
en verder nog
nooit met eer beladen is
tragiek heb je nooit begrepen
figuur die velen heeft doen beven
geluk ontnomen
terwijl ze leefden
net jij en ik
die ooit
erover moeten
jouw naam is moet
verdienste bij de dood
erver van het sterven
verrader van het groen
je glundert naar de tijd
het tij dat keert
en jou vereert
gevoelens zijn gedoemd
in jouw gezicht
het licht is uitgestorven
is verbleekt tot schijn
een schijnsel van oneindigheid
ik loop verloren in jouw spinnenwebben
de tijd rekt op
en trekt naar water