INLOGGEN
«»

vergaanheid

we zien alleen nog soms
de grijnslach van de dood
in kaken vol met tanden
er kijken je twee holtes aan
we zijn de gravers naar verleden tijd
waar alles al versteend is
geen lippen, geen gevoelens
maar soms in het schedeldak
een gat

ze liggen hier gewoon in zand
bruin onder de felle zon
hier is alleen maar sprakeloosheid
die niemand kan doorbreken
een keer het laatste woord
gefluisterd is
we zien geraamten
vol flarden van te dure kleren
hier geen stilte, geen lawaai
alleen het eeuwige aflijvige
zolang de beenderen niet zijn vergaan

soms vinden we gedroogde
snippers van een bloem
de schenker is ook lang verleden
soms tussen ribben een metalen punt
het eeuwige Kainsteken

we borstelen de schedels af
alsof we het haarloze gaan schren



Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 25-11-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vergaanheid’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.