Eenzaam sterven

Henk Hoek

Ze lag daar stil
Gezicht geslagen op de grond
Om haar hoofd een plas van bloed
Gestorven in eenzaamheid
Mijn geest herinnert mij zo goed

Ze was net jarig
In de tachtig
Een feest waar niemand nog naar kwam
Alleen de Dood die onbarmhartig
Haar het leven daar ontnam

Om zo te sterven
Zonder naasten
Zonder liefde om je heen
Toont hoe grillig leven is
Bitterhard als edelsteen

Het valt niet mee
Het te verwerken
Als je haar dood gevonden hebt
Emoties moeizaam te beperken
Geen woord werd er nog gerept

Het is alweer een tijd geleden
Erbij stilstaan deed ik niet
De tijd is daar dat ik dat doe
Zo eenzaam sterven zonder warmte
Wens ik nimmer iemand toe