Dood is de ultieme schikking
ze barsten in mijn hoofdflitsen hun verschrikking
martelen wat ik geloof
dood is de ultieme schikking
ik had het weggeduwd
verborgen in herinnering
wachtte tot de storm was geluwd
hoopte dat het overging
het is een rotte plek
het voelt heel vies van binnen
je handen hebben mij besmet
mijn jeugd moest nog beginnen
ze jagen door mijn geest
ik kan er niet van slapen
ben al door de hel geweest
soms wil ik er een eind aan maken
het barsten in mijn hoofd
ik kan het niet verdragen
het slechte moet en zal eruit
de angst blijft anders waken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dood is de ultieme schikking’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|