Even langs de dood
dag mijn oude leven
ben afscheid aan het nemen
niet van vrienden en
vriendinnen mijn liefste
herinneringen ik stop ermee
ga niet meer mee
naar het land van dromen
een gouden zon en volle maan
verdwalen tussen sterren die
in gedachten treden uit hun baan
maar zoek kleinschaligheid
de tastbare realiteit
van alledag waarin jou raken
weer echt is ja ik ga even
langs de dood vecht in overleven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Even langs de dood’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.