De Dood

Willem Bernardus Tijssen

De dood kent geen geen naam.
Hij klopt op alle deuren.
Hij komt even zo het leven ongevraagd;
En wordt door het leven uitgedaagd
Om er niet anoniem aan voorbij te gaan.

De dood wil rechtvaardig zijn.
Hij is een rechter zonder voorkeuren.
Hij doorsnijdt zo op zijn eigen wijs;
Aan het einde van de levensreis,
Met zijn zeis de laatste levenslijn.

De dood kleedt zich anoniem in het zwart.
Hij houdt geen rekening met hen die gaan treuren.
Hij komt ook voor hen die nooit hadden gedacht;
Dat na het licht de duisternis wacht,
Zo dikwijls lichtzinnig door hen getart.

De dood heeft zin na een bestaan.
Hij is een schatkamer zonder deuren.
Hij bewaart het besef dat iedere dag;
Met zijn lach en met zijn traan,
Reeds morgen zal zijn doodgegaan.