Ze rammelt dood
soms knookteen hand met kootjes
aan geweten in warm
vlees dat is geweest
ze rammelt dood
trekt pezen aan
van wat ooit buigzaam
en zo soepel was gebleken
ik heb haar niet vermoord
die hand was me zo heilig
gevouwen gingen we akkoord
geringd voelde zo veilig
toch rigor mortus je
in laatst bewegen
jouw hete vlees heb ik mijn
levenlang nog nooit gegeten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 20-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ze rammelt dood’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|