«»
voel het lijden dat
geen licht meer kan verdragen
stop de pijnen die
om meer verdoving vragen
breng rust en stilte terug
dan ontvlamt de geest
zij weet het lichaam is
al veel te lang geweest
wil naar het warme licht
vliegt in paradijselijk bereiken
uit de tunnel zonder zicht
schaduw heb ik meegenomen
maar op de drempel zei haar glimlach
zacht die heb ik nooit meer nodig
Tunnel zonder zicht
ik schaduw zijdenvoel het lijden dat
geen licht meer kan verdragen
stop de pijnen die
om meer verdoving vragen
breng rust en stilte terug
dan ontvlamt de geest
zij weet het lichaam is
al veel te lang geweest
wil naar het warme licht
vliegt in paradijselijk bereiken
uit de tunnel zonder zicht
schaduw heb ik meegenomen
maar op de drempel zei haar glimlach
zacht die heb ik nooit meer nodig
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tunnel zonder zicht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
- Goede reis, bedankt voor álles!
- [ Dood is ]
- Levensbeëindiging
- [ Levens-game ]
- KKerstplant is óp en heeft groen blad
- AF EN TOE ....
Best beoordeelde gedichten
- dood als bevrijder
- Bewustzijn
- Ze Brengen Je Niet Naar...
- Mijn strijd
- Waar een lichtje dooft
- Ik ben nu dood