INLOGGEN
«»

Tunnel zonder zicht

ik schaduw zijden
voel het lijden dat
geen licht meer kan verdragen

stop de pijnen die
om meer verdoving vragen
breng rust en stilte terug

dan ontvlamt de geest
zij weet het lichaam is
al veel te lang geweest

wil naar het warme licht
vliegt in paradijselijk bereiken
uit de tunnel zonder zicht

schaduw heb ik meegenomen
maar op de drempel zei haar glimlach
zacht die heb ik nooit meer nodig

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tunnel zonder zicht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.