INLOGGEN
«»

testament op tijdloos perkament

het was zijn burcht
waarin wit ivoor
de torens altijd
draaiden richting God


met zijn hand
op de kantelen bezag hij
graag onderwijsgevend
het wetenschappelijke land


nu drommen mensen
naar de ophaalbrug
rouwen volle zalen maar
zijn stem komt niet meer terug


opgebaard in eeuwig zwijgen
testament op tijdloos perkament
zijn geest is nu de erfenis die
ons in letterland de weg zal wijzen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘testament op tijdloos perkament’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.