Waar Wilgen Treuren

Willem Bernardus Tijssen

Goed ik wordt rood,groen
En daarna blauw en verander in diverse kleuren.
De wereld om mij heen,
Lijkt mijn verscheiden niet te betreuren.

goed ik wenk nog wat,
En steek een bevende hand omhoog,
Naar de wilgen die om mij treuren.
Ik vond een rustplaats in de wind,
waar de wilgen om mij heen treuren.

goed ik was er dus,
En ik lijk hier ooit te zijn geweest.
En ik ben nu een vergankelijk blad in diverse kleuren.
Wat kan er nu op de wereld nog belangrijker zijn,
Dan trieste wilgen in hun treuren.

goed ik word rood groen,
En van blauw langzaam grauw en grijs.
In de verte hoor ik het requiem,
Van een vogel, die fluit voor mij zijn laatste wijs.