spiegelt verteblauw
stilte rond het bed
even wordt er niets
gezegd en apparaten
klikken hun tevredenheid
de zieke dommelt weg
wij fluisteren de droom
die was en weten wat
hij daar voor over had
zijn handen tasten
naar een klein houvast
dan opent hij de ogen
zijn zicht is licht gebroken
maar spiegelt verteblauw
hij kijkt naar jou
in een verloren hopen
een wit gezicht
een hoopje mens
zijn laatste wens
gewoon om nog heel even
te mogen blijven leven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘spiegelt verteblauw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.