INLOGGEN
«»

spiegelt verteblauw

stilte rond het bed
even wordt er niets
gezegd en apparaten
klikken hun tevredenheid
de zieke dommelt weg

wij fluisteren de droom
die was en weten wat
hij daar voor over had
zijn handen tasten
naar een klein houvast

dan opent hij de ogen
zijn zicht is licht gebroken
maar spiegelt verteblauw
hij kijkt naar jou
in een verloren hopen

een wit gezicht
een hoopje mens
zijn laatste wens
gewoon om nog heel even
te mogen blijven leven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 07-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘spiegelt verteblauw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.