«»
even wordt er niets
gezegd en apparaten
klikken hun tevredenheid
de zieke dommelt weg
wij fluisteren de droom
die was en weten wat
hij daar voor over had
zijn handen tasten
naar een klein houvast
dan opent hij de ogen
zijn zicht is licht gebroken
maar spiegelt verteblauw
hij kijkt naar jou
in een verloren hopen
een wit gezicht
een hoopje mens
zijn laatste wens
gewoon om nog heel even
te mogen blijven leven
spiegelt verteblauw
stilte rond het bedeven wordt er niets
gezegd en apparaten
klikken hun tevredenheid
de zieke dommelt weg
wij fluisteren de droom
die was en weten wat
hij daar voor over had
zijn handen tasten
naar een klein houvast
dan opent hij de ogen
zijn zicht is licht gebroken
maar spiegelt verteblauw
hij kijkt naar jou
in een verloren hopen
een wit gezicht
een hoopje mens
zijn laatste wens
gewoon om nog heel even
te mogen blijven leven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘spiegelt verteblauw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
- Goede reis, bedankt voor álles!
- [ Dood is ]
- Levensbeëindiging
- [ Levens-game ]
- KKerstplant is óp en heeft groen blad
- AF EN TOE ....
Best beoordeelde gedichten
- dood als bevrijder
- Bewustzijn
- Ze Brengen Je Niet Naar...
- Mijn strijd
- Waar een lichtje dooft
- Ik ben nu dood