de dood werd ontbloot
ik was even thuis
met de zon op mijn kruis
door handen en voeten genageld
ik voelde de dreiging
van naderd onweer riep
luid om mijn vader drie keer
de dood werd ontbloot
door mijn huid te doorboren
water en bloed gaven slechts sporen
zacht rolt de steen
van mijn graf door de kracht
die het opstaan mij gaf
zij zijn gebleven als apostel
van leven, het geloof van de
twijfel zijn ze voor altijd ontstegen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de dood werd ontbloot’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.