kon ik mijn lichaam kraken
ik schoof donkere wolken uit de lucht
en liet de aarde zo maar achter mij
voor anderen een redeloze vlucht
ontsnappend voelde ik me hemels vrij
ik vleugelde oneindig in gedachten
expandeerde traagheid tot de lichtlimiet
zag de levens terug van mijn geslachten
ontwaarde God op elementair gebied
Zijn raken deed mijn schuldgevoel ontwaken
ik ijlde pijlsnel naar het vege lijf
nog net op tijd kon ik mijn lichaam kraken
Zijn handen spreken als ik dit beschrijf
met aardebeelden kan ik Hem niet maken
verbazing wenkt de hemel als verblijf
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘kon ik mijn lichaam kraken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.