INLOGGEN
«»

het erven van de dood

zand brandt geel
op okermatte vlaktes
de hitte loeit in
as van vele dagen

myriaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels

de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren, het verdriet
is hier al eeuwen oud

dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-11-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het erven van de dood’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.