gaf een hand en ogen vol begrijpen

wil melker

in het kristal klonk
feest de drank was
langs geweest
zacht roezemoesde
overal gezelligheid tot
zij de kamer binnentrad

het was alsof
de bloemen snel
verkleurden
in haar schaduwen
bespeurden we
het wit van dood

ze lachte zacht
de stilte weg
wenkte om een glas
er haperde muziek omdat
de achtergrond van schrik
aan het verbleken was

handen maanden
tot haar fluisteren het
woord gegeven werd
ze was gekomen met
een droom voor ieder
die nog iets te leven had

ze nam geen afscheid
gaf een hand en
ogen vol begrijpen
had moeite met de deur
was weg voordat we
haar konden bereiken