lacht om die trieste atomen
breekijzers roesten
herinneringen slapen
in nachten zonder schaduw
ooit scheen de zon
langs de maan op de sterren
blind voor de dag
mensen krioelen op
de bodem wroetend in
de tijd, de wind blaast erosie
verbeter de wereld
en jaag op de dood voor
een nieuw perspectief
sporen horen hier niet
vandaag is gegeven om
het leven te vergeten
de kosmos lacht
om die trieste atomen
laat ze maar dromen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘lacht om die trieste atomen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.