in het land van ruïnes

elze schollema

ik wil groot zijn
in het land waar ik van hou
mijn eigen ingetekende maat
staat pardoes wanneer ’t geluk
als klevend boter uit de hemel valt

het beste van het niet zijn
krast de staar van mijn netvlies
zoals ik ga - door een groot komkommerveld
waar ik de kleinste voor het laatst bewaar

overwinningen zonder zege
is als het grijs tussen de pilaren
met wat gruis en overmaatse stappen

neen het sterven hoeft niet perse vandaag,
het mag ook later