gedragen blazoen

elze schollema

de dag erna stilt, geen honger
die nog bindt het uur van gisteren
staat nog tijdloos in
jouw half geopende ogen

het graf van steen en omber
maken deze herfst ondraaglijk
maar ook somber, het grote weten
knaagt aan mijn boekenkast

te leven zonder is een grote last,
toch wandelt er nu in de kamer
weer een klein wonder het

maakt dit seizoen gekleurder
dan de wind in de betekenis
van jouw gedragen blazoen

* geen geboorte geen dood
geen dood geen vrees en ik vind je in alles om me heen *