Waterweerkaatsing

Paul Duyvesteyn

Regenwater loopt van haar voorhoofd in een tinnen schaal,
de eerste druppels springen op de wand,
druipen langzaam naar de bodem,
haar licht golvend spiegelbeeld verschijnt

Wanneer de regen zich terugtrekt in de wolken,
beweegt zij verder, naar de andere oever van de rivier,
de schaal als helm,
schild tegen overdadig licht

Zij waadt in het koele water, een wankel evenwicht,
de schaal raakt uit balans,
weerkaatst de laatste lichtstraal,
een vluchtige streling op haar wangen,
en glijdt dan dansend op de stroming weg,
jonge, afgebroken takjes in haar kielzog meenemend