Cruquis

Valentijn

In het droomgemaal
heerst een gietijzeren stilte
De zuigers hebben zich in hun hoogglans
vastgezogen
Het water staat als glas

Ontmanteld en ontdaan ben ik van
vuur en rookkanaal
De stenen pijp wijst naar de lucht
verwijtend, gepijnigd door zoveel wolken
echo's van stoom

Ik sta in mijn benen op drooggevallen grond
en kijk met witgekalkte ogen
naar vogels
die door een hels licht worden voortbewogen

Blindgeworden aan de dag
dagelijkse drainage van symbolen
Hoe zijn we hier ooit terecht gekomen?