Onder die lantaarn

Paul Duyvesteyn

Deze straat, mijn lievelingsstraat
en ook de lantaarn op de hoek die mij 's nachts verlicht,
blijven altijd in mijn gedachten
Op mijn reizen hoop ik steeds zo'n straat, zo'n lantaarn te vinden
Bij hun afwezigheid verdwaal ik in eenzaamheid

Als ik op mijn houten bankje voor mijn huis zit,
en de bloembladeren hoor ruisen, wanneer de voordeur opengaat,
dan beeld ik mij in daar te staan,
op die straat, onder die lantaarn

Daarom draag ik mijn verbeeldingen mee op reis,
denk ik aan de tijd die was, of aan de tijd die niet wil verstrijken
Op elke straathoek teken ik een rechthoek,
een markeerplaats waar ik eens mijn nieuwe huis ga bouwen