Nieuwe dageraad

Paul Duyvesteyn

De jonge koning lest zijn dorst uit een door de tijd verwrongen bokaal,
ranzig water met de smaak van modder
De koningen van weleer dwalen door zijn geest,
hun wijde mantels ontnemen hem het uitzicht

De weg naar het dorp, bezaaid met basaltblokken,
maakt het reizen met handkarren en zilveren schoenen onmogelijk

Een verlichte maan zoekt met haar zijden schaduwen
een weg naar de dorpspomp
Tegen de ochtend neemt zij haar donkere schimmen mee,
verscholen achter een lichtblauwe hemel

Bij de dorpse waterwaker verzamelen oude koninklijken zich in stil beraad,
om een nieuwe dageraad te smeden