Zin
Zin
Langzaam eb ik weg van de zin van het zijn.
Morgen wordt het beter klinkt het galmend in mij oor.
De zon schijnt niet meer in mijn hart.
In het donker draai ik rondjes, door en door.
Zelfs de zon en de maan hebben geen aantrekkingskracht op mijn bestaan.
Geen eb geen vloed
Stilstaand tij,
Voor hoelang!!!
Terwijl mijn hart klopt vol verlangen,
Wat bloed en zuurstof door mijn aderen stuwt.
Maar wat is de zin van mijn bestaan als dat alles wordt geluwd.
Verlamd door de kijk naar deze wereld.
Hoe grof, lomp, onbeschaafd, gevoelloos, verstandtsloos, er met zielen wordt omgegaan.
Tussen graaiende mensen, zonder senecure, pakken wat je pakken kan, waarin het ik,
alles rechtvaardigt.
Het ego naar de top reikt.
Want het bestaan, bestaat voor wat je in rijkdom kan vergaren, niet wat je door menselijkheid hebt bereikt.
Het wordt gemeten door financiële rijkdom, alsof emotionele rijkdom niet bestaat.
Wat doe jij voor werk is vaak de eerste vraag.
Na hoe heet je.
Als je met een onbekende praat.
Maar nee, wat doe jij voor werk. En kijk ik daar tegen op, verbaast het mij, O dan rijs je in aanzien en rijk je naar de top
Je komt niet ver met eerlijkheid, duidelijkheid, oprechtheid, zuiverheid.
Maar wel met wat je door financiële rijkdom hebt bereikt.
De armoede die daaruit voortvloeit is de golf waarop wij drijven.
En wordt de tsunami van deze tijd.
Waarin uiteindelijk voor iedereen, meer of minder, duidelijk wordt wat het menselijke van het ego scheidt.
Wie houdt het hoofd van de ander boven water.
Wie springt van rug naar rug, verdrinkt de ander om zelf nog even, wat meer levenstijd te vergaren.
Daarin zie je het verschil tussen het ego en mede- menselijkheid.
Want het ego bestaat alleen.
Zonder liefde om zich heen.
Het ego dat, door het cocaïne benevelde brein van Freud, is bedacht.
Wat zich voedt aan seks geld en macht
Nee, niet vanuit het ik,
het graaien en
het nemen.
Maar vanuit samenzijn,
beleven, vergeven,
Is dat niet de zin van ons bestaan:
Samen-leven ❤️
Gerritje ©