Levensboom

Paul Duyvesteyn

Mijn levensboom met een dicht bladerdek.
buigt onder de zwaarte van vele herinneringen
Hij wortelt diep in de aarde,
en kneedt zachte schaduwen van hemellicht
In zijn neveling is het goed rusten

Zijn takken strekken zich naar alle richtingen uit,
trachten een brug te slaan tussen geboorte en wedergeboorte,
tussen duisternis en licht,
een symbool van onverwoestbare levenskracht,
een stroom van tijd en leven

Elk blad kent zijn littekens van seizoenen en vele jaren
In de lente gebruiken ze het zonlicht voor nieuwe hoop,
om in de herfst opgedane wijsheid op te slaan
Ze garanderen een levenslange cyclus,
van groei, vernieuwing en verandering