Nachtelijk zwijgen
Zij tuurt in een houten emmer met kristalhelder water,
ontwaart dat mild maanlicht haar bleke gelaat bestrijkt,
als perziksap dat parelt op een eierschaal
Als ze het water beroert, rimpelt haar verschijning
Ze speurt naar de maan tussen sierlijk glinsterende bomen,
een veelkleurig schilderij dat zij wil vereeuwigen
Bij dageraad verwarmt ze haar hart met ontluikende bloemen,
smaakt ze warme regendruppels op haar vochtige lippen
In haar ziel voelt ze de wind blazen, bezaaid met zaden
Haar huid tintelt onder strelingen van de zon
Als de horizon verduistert door dalend licht,
geeft zij zich over aan nachtelijk zwijgen
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-12-2024
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
© Op dit gedicht 'Nachtelijk zwijgen' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.