Nachtelijk zwijgen

Paul Duyvesteyn

Zij tuurt in een houten emmer met kristalhelder water,
ontwaart dat mild maanlicht haar bleke gelaat bestrijkt,
als perziksap dat parelt op een eierschaal
Als ze het water beroert, rimpelt haar verschijning

Ze speurt naar de maan tussen sierlijk glinsterende bomen,
een veelkleurig schilderij dat zij wil vereeuwigen
Bij dageraad verwarmt ze haar hart met ontluikende bloemen,
smaakt ze warme regendruppels op haar vochtige lippen

In haar ziel voelt ze de wind blazen, bezaaid met zaden
Haar huid tintelt onder strelingen van de zon
Als de horizon verduistert door dalend licht,
geeft zij zich over aan nachtelijk zwijgen


Over dit gedicht 

Geplaatst op: 22-12-2024

Gedicht beoordelen

Gemiddelde cijfer: 0
Aantal beoordelingen: 0

Over deze dichter

Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)


© Op dit gedicht 'Nachtelijk zwijgen' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.