Nachtschaduwen
Wennend onder maanlicht doolt zij rond
Zoute tranen glinsteren in het zilverlicht van de nacht
De eindeloze weg eindigt abrupt
Met haar mantel over haar hoofd getrokken
gaat ze met opgetrokken knieën tegen de horizon zitten,
omhelsd door stille lucht
Haar voetstappen vervliegen
als nevel in de vallende avond
Haar pad, eens vol beloftes,
vervaagt in de schemering
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-12-2024
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
© Op dit gedicht 'Nachtschaduwen ' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.