Nachtschaduwen

Paul Duyvesteyn

Wennend onder maanlicht doolt zij rond
Zoute tranen glinsteren in het zilverlicht van de nacht
De eindeloze weg eindigt abrupt
Met haar mantel over haar hoofd getrokken
gaat ze met opgetrokken knieën tegen de horizon zitten,
omhelsd door stille lucht
Haar voetstappen vervliegen
als nevel in de vallende avond
Haar pad, eens vol beloftes,
vervaagt in de schemering


Over dit gedicht 

Geplaatst op: 08-12-2024

Gedicht beoordelen

Gemiddelde cijfer: 0
Aantal beoordelingen: 0

Over deze dichter

Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)


© Op dit gedicht 'Nachtschaduwen ' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.