Gebedenreis

Paul Duyvesteyn

Ik vulde mijn koffer met zachte gebeden,
die ik meedraag naar een ongerept vergezicht
Als de hemel haar ware ziel onthult,
ontgrendel ik de koffer

Op alle hoeken plant ik een gebed,
het laatste midden in het veld.
De overige gebeden bewaar ik
voor een nieuwe dag

De dag dat ik naar huis keer,
strooi ik gebeden langs het pad
Bij elke stap ademt mijn verleden,
overdenk ik over wat nog in nevelen gehuld is