Wisselwind

Paul Duyvesteyn

Een woelige warme westenbries tilt mijn huid op,
mijn haren verstijven,
mijn huid lijkt geëgd met rode ruwe strepen
In de verte buigen de slanke stammen van een groep populieren,
met hun hartvormige bladeren

Plots trekt de wind verder aan en keert zijn koers
Een noordelijke adem snijdt nu
door mijn broze overjas,
mijn vingers verstenen,
mijn adem wordt verblaasd
In de verte kreunen de oude populieren
onder deze koude ijzeren greep