Verlatenheid
In het woud schrijden zij in een rij,
ontwijken plassen en omgevallen bomen
Onwetend dat de maan nimmer wederkeert,
dat de aarde stil zal staan
Alle vogels wenden zich af,
kijken niet meer om
Met wijdse vleugelslag naderen zij de rand van de nacht,
niet wetend dat de zon nog slechts één maal per jaar zal schijnen
Boeren hebben hun land verlaten,
het gras is verbleekt,
en koeien keren hun rug toe
Graanzaden weigeren wortel te schieten,
liggen als levenloze steentjes op het akkerland
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-12-2024
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
© Op dit gedicht 'Verlatenheid ' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.