Zeezwaard

Paul Duyvesteyn

Ik lig op mijn rug aan de einder van een spiegelgladde zee,
De spiegel gebruik ik om achterom te kijken naar het verre strand
Ik balanceer op het randje van de wereld,
hou mij vast aan het lange lemmet,
van het gepolijste zeezwaard

De lucht drijft traag als een zoutgeaderde spiegel boven mij,
waar wolken breken in het blauw
Zo kan ik mij aanschouwen vanaf mijn zilte bed,
en wolkjes uit de hemel plukken voor een rustgevend watermatras

Ik mijmer over de grens tussen water en lucht,
en voel hoe stilte mijn ziel beroert,
aan de zoom van het onbegrensde